Bij mijn huwelijk woog ik 66 kg en was met 1.80m dus eigenlijk aan de ‘slanke’ kant. 
Een van de eerste ervaringen van slaapproblemen werd door mijn jonge vrouw gesignaleerd door
middel van een elleboogstoot in de zij met de vermaning “Maar ademt dan toch”.  Inderdaad ik snurkte
niet maar stopte wel met ademen op bepaalde ogenblikken.    Hoeveel keren werd natuurlijk niet
genoteerd en bovendien was apneu in 1956 waarschijnlijk nog onbekend.

Veel en lang werken en studeren lieten weinig tijd om te slapen en toen ik ook een soort astma
verschijnselen kreeg vroeg een longspecialist, na vele tests om eventueel allergie vast te stellen
(die negatief bleken) hoeveel uren ik eigenlijk sliep.  Twee à drie uren per nacht bleek onvoldoende
en zijn raad was om minstens 6 uren te slapen.  Inderdaad toen was ook mijn astma over.

Met de jaren ‘groeit’ men echter stilaan in omtrek en gewicht en kreeg ik weer die stomp in de zij van
mijn vrouw om weer te ademen.  Zelf had ik daar geen last van alhoewel ik overdag toch wel meer en
meer vermoeidheidsverschijnselen kreeg.  Zodanig zelfs dat ik de gewoonte nam om in de auto even
aan de kant te gaan staan voor een hazenslaapje wanneer ik weer dreigde in slaap te vallen. 
Ook was mijn lichaamsgewicht gestegen tot ongeveer 120 kg.

Bij een bezoek aan mijn dochter in Zuid-Afrika kreeg ook zij mijn gesnurk en het stoppen met ademen
in de gaten tijdens een korte siësta. Zij vertelde dat in het “Groote Schuur” hospitaal in Kaapstad gebruik
werd gemaakt van een speciaal apparaat dat lucht inblies langs de neus.  Toen zij op haar beurt met
verlof was in België maakte zij , na enig opzoekwerk, een afspraak met het UZA en ik leerde daar voor
het eerst Dr. Verbraecken kennen die toen nog aan het specialiseren was.  Ik kreeg een CPAP
aangemeten maar de technieker die de uitleg gaf vergat te zeggen dat ik ook mijn mond moest gesloten houden bij gebruik van het apparaat.  Het effect was dus nihil.  Na een hele tijd was er echter Marc
Willemen die mij duidelijk maakte dat ik echt een CPAP nodig had en hoe ik die diende te gebruiken. 
Van toen af aan was het resultaat spectaculair en had ik geen slaapnijgingen meer overdag. 
Gedurende zeven jaar had ik elke nacht de CPAP op, ook bij mijn vele reizen in het buitenland waarbij
ik zelf een apart apparaat aanschafte met ingebouwde bevochtiger-verwarmer.  Ik gebruikte het in alle
hotels en zelfs aan boord van schepen.  In vliegtuigen, bij een nachtvlucht zit men gewoonlijk rechtop
en had ik ook minder last van apneu.

Twee jaar geleden (Augustus 2003) kreeg ik echter een vervelende pijn in de maagstreek en na
onderzoek bleek dat ik een maagtumor had.  Die werd vakkundig verwijderd samen met mijn maag
waarbij een stuk van de dunne darm nu moet dienst doen als maag.  Het resultaat was echter een steile
daling van mijn gewicht met 35 kg.  En:  ik snurk niet meer en heb ook geen apneu meer!  Wel ga ik nog
elke zes maand naar het onderzoek in het UZA om longvolume en werking te laten controleren.

Vermageren helpt inderdaad !