VAPA-nieuws nr. 7
|
|
|
Charles Pycke, voorzitter
Myriam Plehiers, secretaresse
An Boudewijns,
NKO UZA - Edegem
Prof. Dr. H.A.C. Kamphuizen
emeritus slaapoloog - Nederland
Viktor Hanssens,
bestuurslid VAPA
|
DE NIEUWE BELGISCHE WETGEVING IN VERBAND MET HET RIJBEWIJS |
|
lezing door Viktor Hanssens
bestuurslid VAPA
samenvatting door Myriam Plehiers
|
Goede middag dames en heren,
Op onze laatste vergadering gaf ik u een overzicht van de rijbewijscategorieën, alsook van de nodige documenten dewelke nodig zijn om te voldoen aan de wettelijke bepalingen.
Daar de wet niet geheel duidelijk was op diverse punten wisten wij dat apneupatiënten het moeilijk zouden krijgen om zich in regel te stellen.
De laatste maanden waren er verschillende symposiums betreffende het algemeen beeld “ziekte, geneesmiddelen en rijvaardigheid” en wij lezen in het totaalbeeld van deze materie dat door iedere deskundige terzake de bewuste “bijlage 6” strikter zal toegepast worden en in belangrijkheid toeneemt.
Uit diverse lezingen leren wij dat apneu zeer ernstig genomen wordt en dat apneu verantwoordelijk wordt geacht voor een aanzienlijk deel van de autostradeongevallen met vrachtwagens. Velen onder u zagen wellicht de uitzending over apneu op VTM, waar men duidelijk stelde dat rijden als apneupatiënt gevaarlijk kan zijn en naar mijn oordeel zal het ministerie van sociale zaken hier ook een standpunt gaan innemen.
Gezien het steeds strenger ingenomen standpunt van verzekeringsmaatschappijen en van de wetgever is het des te onbegrijpelijker dat de wetgever de apneupatiënt, en dit zelfs tijdens zijn gunstige behandeling, zou straffen indien deze persoon hulp zoekt voor zijn toestand.
Wij vergeleken de Europese met de Belgische wetgeving, en geloof mij, de Belgische is zeker niet de strengste, doch in diverse landen heeft de wetgever een oplossing met betrekking tot het rijbewijs en dat is in België noch niet waterdicht.
Met betrekking tot het huidige standpunt van de wetgever schreven wij een brief aan het Ministerie van Verkeer, minister Durant, en samengevat kregen wij het volgende antwoord:
* een apneupatiënt is volgens bijlage 6 niet rijgeschikt;
* een apneupatiënt kan wel rijgeschikt verklaard worden, een maand na het instellen van een succesvolle behandeling;
* de geneesheer is de enige die het rijgeschiktheidsattest kan en mag afleveren en hij moet degelijk rekening houden met het element “succesvolle behandeling”;
* het slapen met het CPAP of BIPAP toestel is de verantwoordelijkheid van de patiënt zelf, doch dit kan de geneesheer niet ontslaan van zijn medische verantwoordelijkheid;
* indien de arts geen rijgeschiktheidsattest afgeeft, om welke reden ook, neemt de patiënt een groot risico om toch te rijden, daar hij dan geen geldig rijbewijs heeft;
* wij lezen tevens dat volgens ervaringen van het Ministerie, de artsen zeer begaan zijn met de hele problematiek rond apneu en de invloed hiervan op de veiligheid op de weg;
* het niet verkrijgen van een geldig attest is zeer vervelend voor de patiënt, doch in het belang van de verkeersveiligheid, is dit soms noodzakelijk.
Tot hier dan het antwoord van het Ministerie.
Na al onze inspanningen terzake zijn wij dus terug naar “af”.
Samen met Prof. Dr. W. De Backer zijn wij noch steeds van oordeel dat de wet moet veranderen, gezien wij werkelijk gestraft worden.
Het geven van een geldig rijgeschiktheidsattest is op dit moment een moeilijke zaak met betrekking tot de verantwoordelijkheden opgelegd door de wetgever.
Wij staken de koppen bij elkaar om een uitweg te vinden en danken de heer Paelinck voor zijn aanbod tot medewerking in deze materie. De heer Paelinck is, gezien zijn vroegere beroepsbezigheid, een kenner in het lezen en interpreteren van wetteksten, en dit is voor een leek een moeilijke zaak.
|
|
|
|